βαλίτσα απο ασιδέρωτες αναμνήσεις

Ανοίγεις αργά την εξώπορτα και ρίχνεις με μια απόρριψη την βαλίτσα στο πάτωμα. Το ξεφύσημά σου στο πρώτο βήμα μέσα στο σπίτι ηχεί τόσο καταθλιπτικά. Πέφτεις βαρύς στον καναπέ. Πιάνεις το κινητό και ψηλαφείς τις φωτογραφίες του καλοκαιριού που μόλις αποχωρούσε για κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη.

Στιγμιότυπα από εξωτικές παραλίες, από μονοήμερα ταξίδια με φίλους χωρίς προορισμό, από ανεπανάληπτες γεύσεις και ξεχωριστούς ανθρώπους που γνώρισες. Ακόμη ίσως και από καιρούς επίπονης εργασίας σε κάποια καυτή παραλία, σε κάποιο μακρινό ξενοδοχείο, από μικρές ή λιγότερο μικρές στιγμές που τα δάκρυα σου έμοιαζαν τόσο ανάρμοστα σ΄ αυτό το εύθυμο καλοκαίρι.

Κλείνεις το κινητό, ανοίγεις τα παράθυρα του αποπνικτικού σπιτιού και  αφήνεις τις αναμνήσεις να ταξιδέψουν μέσα σου. Όμως το πρόσωπο σου πάλι λίγό μελαγχολικό. Ασπρόμαυρο. Μπρος σου βλέπεις πλέον να διαγράφεται σαν μουντζούρα μια δύσκολη χρονιά, μια ανηφορική εξεταστική, αξεπέραστες οικονομικές δυσκολίες, απροσπέλαστα εμπόδια με φίλους και γόρδιoυς προβληματισμούς.

Και αφήνεις την χρωματιστή  βαλίτσα σου, γεμάτη αναμνήσεις, παραπέρα, κλειστή σαν να φυλά τις συμφορές από το κουτί της Πανδώρας χωρίς καν την ελπίδα στον πάτο.

Μα τελείωσαν όλες οι όμορφες περιπέτειες, τα καλοκαιρινά ανανεωμένα χαμόγελα…

Ξες κάτι, όταν ο μικρός Πρίγκηπας ζήτησε ένα προβατάκι από τον συγγραφέα, επειδή αυτός δεν κατάφερνε να το ζωγραφίσει ποτέ όπως το ονειρευόταν αυτός, του σχεδίασε ένα κουτί με 3 τρύπες και του το έδωσε. «Εδώ κατοικεί το μικρό σου αρνάκι…»

Τον άφησε να φανταστεί όπως θέλει αυτός την δική του επιθυμία. Το δικό του όνειρο. Άφησε τον νου του να πλάσει όπως θέλει την δική του φαντασίωση.

 Έτσι και εσύ τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις μπορείς να τις χειριστείς όπως θες. Είτε ως ένα μελαγχολικό παρελθόν, είτε ως μια παλιά βαλίτσα που στις δύσκολες στιγμές θα σε διδάσκει και θα σε κάνει να εκτιμάς, να ευχαριστείς και να χαμογελάς.

Γιατί ακόμα και αν όλο το θέρος κατάφερες μετά κόπων και βασάνων να δραπετεύσεις μονάχα 2-3 μέρες από την τυποποιημένη σου πραγματικότητα φαντάσου μερικούς που δεν ξέφυγαν ποτέ.  

Γιατί o γιατρός της ογκολογικής είπε πως πρέπει να συνεχίσει όλο το καλοκαίρι τις χημειοθεραπείες, γιατί ο φρουρός της φυλακής επιτηρούσε με αυστηρό βλέμμα έξω από τα κάγκελα, γιατί όταν χάνεις τον παππού ή την μητέρα σου, κάθε καλοκαιρινό ταξίδι δεν μοιάζει ίδιο.

Γιατί, όταν δεν φτάνουν τα λεφτά για να πληρώσεις το ρεύμα και το φαγητό των παιδιών σου ακόμα και το δροσερό καλοκαιρινό παγωτό είναι πολυτέλεια.

Γιατί, όταν τα πολυβόλα τρυπάν αβυσσαλέα τους τοίχους του σπιτιού σου, το μόνο που εύχεσαι είναι το τέλος του καλοκαιριού να είστε οι περισσότεροι ζωντανοί ή και ελεύθεροι.  

Γι΄ αυτό λοιπόν εκτίμησε το παρελθόν και εκμεταλλεύσου το για το παρόν και το μέλλον.

Ονειρέψου μέσα στην πραγματικότητα και πραγματοποίησε το όνειρο σου.

Κάνε την ανάμνηση διδακτική εμπειρία. Εποικοδομητική μνήμη.

Γιατί δυστυχώς η πλειονότητα είμαστε από αυτούς που δεν καταλαβαίνουν την πραγματική αξία της ανάμνησης μέχρι να γίνει όντως ανάμνηση…

Ας είναι ο νους και η καρδιά μια polaroid που τις φωτογραφικές αναμνήσεις της θα τις κρεμάμε στον τοίχο παίρνοντας δύναμη για να χαμογελάμε. Να χαμογελάμε πονηρά γνωρίζοντας μόνο εμείς πως οι καλύτερες στιγμές ήταν off the records…  

Και να αντλούμε ιδέες για το πως θα κάνουμε τους υπόλοιπους μήνες, ένα μικρό περιπετειώδες καλοκαίρι.

Καλό καλοκαίρι…