Μυστική υπόκλιση

 

Το εισιτήριο επικυρώθηκε τόσο αβίαστα όσο αυθόρμητη ήταν και η απόφαση όλων των εκλεκτών να βρεθούν σε αυτήν την συναυλία. Μια συναυλία που η αξία της έδινε το προσωνυμίο "δυσεύρετο" σε κάθε εισιτήριο. 

Παρ' όλα αυτά εκείνος το έβαλε χωρίς δεύτερη σκέψη στην τσέπη του και σε λίγα βήματα ήταν στο σωστό θεωρείο. Ένα ακόμα βήμα και καθόταν σιωπηλός στον κεντρικό εξώστη. Όλοι οι μουσικόφιλοι γύρω συζητούσαν με εντυπωσιασμό για αυτό που σε λίγο θα διέκοπτε την συνομιλία τους. Η φήμη του μαέστρου προηγούταν της παρουσίας του. Η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα προμήνυε κάτι το μυσταγωγικό.

Τα φώτα χαμήλωσαν μαζί με τις τελευταίες κουβέντες.

Όλα τα βλέμματα προσηλωμένα πλέον στο ζητούμενο που μήνες ήταν σε αναμονή.

Οι ακροατές καθιστοί, μα όλοι οι επερχόμενοι δημιουργοί που εισήλθαν στάθηκαν όρθιοι.

Ακολούθησε με βήμα ταχύ ο πρωταγωνιστής. Χάρισε μια βαθιά υπόκλιση, ένα πράο βλέμμα που αγκάλιασε τον κόσμο και ευθύς στράφηκε με ετοιμότητα προς τους συμπαίκτες.

Όλες οι αισθήσεις τεταμένες. Νους και καρδιά ορθάνοιχτοι μπροστά στην προσδοκώμενη προσφορά.

Όλα τα μάτια και οι νότες κρατιόντουσαν με πειθαρχία στα χέρια του καθοδηγητή.

Μια αποφασιστική ανάσα και τα δάχτυλά του προκαλούσαν πλέον την μελωδία να γεμίσει όλο το μέγαρο.

Σιωπή

Ομιλητική

Ακόμα και οι παύσεις έβγαζαν μουσική.

70’ λεπτά με μόνη εξωτερική κίνηση των ακροατών την ανάσα.

...

Το χέρι του μαέστρου που όλο αυτό το διάστημα ταξίδευε στον χώρο παρασύροντας σαν κύμα όλα τα όργανα μαζί του στον ίδιο χορό, στεκόταν πλέον ακίνητο σε στάση αναμονής για να αφουγκραστούν όλοι τον απόηχο ενός επικού φινάλε.

Σιωπή...

Παύση ολόκληρου

Ολόκληρου πλήθους

…

Χειροκρότημα

Θερμό και εγκάρδιο

…

Σε λίγα λεπτά το μαγεμένο πλήθος θα άφηνε πίσω του άδειες θέσεις μα το μυαλό εκείνου γέμιζε πλέον με μια ευχάριστη και ιλαρή σκέψη.

Μόλις είχαν τελέσει κάτι το μυστήριο.

Ένα μυστήριο.

Μόλις του είχαν προσφέρει κάτι το οποίο, Θεέ μου, δεν μπορούσε να το χωρέσει σε γράμματα, προτάσεις και αναλύσεις.

Μα πώς το έκαναν αυτό ; Πως τόλμησαν να δημιουργήσουν το άρρητο ;

Έφταναν κάποιες σκέψεις στα χείλη για όλα όσα βίωσε και μόλις πήγαιναν να αρθρωθούν τις κρατούσε με δέος, μήπως και χάσουν την λαμπρότητά τους, την τιμή και την ουσία τους.

Πήγαινε να μεταφράσει σε λόγια τις αισθήσεις και από συστολή έμεναν πίσω, μήπως και τους προδώσει η χοϊκότητα των στενών προτάσεων.

Κάτι τόσο ευγενές ήθελε απλά να το αφήσει στον τόπο καταγωγής του, στην γενέτειρα Καρδία. Το μόνο που άφησε να προδώσει αυτήν την εσωτερική αίσθηση ήταν ένα εξωτερικό χαμόγελο, ένα απαλό μειδίαμα ως φόρο τιμής στα συναισθήματα.

Μόνη συνομιλία η ανταλλαγή εντυπώσεων με τα βλέμματα των υπολοίπων. Όλοι δέκτες της ίδιας δωρεάς από τους ίδιους δότες, μα ο καθένας είχε να προδώσει και να πει κάτι διαφορετικό με την ματιά του.

Τι όμορφο Θεέ μου.

Να υπάρχουν στην ζωή μας εμπειρίες οι οποίες να είναι τόσο ισχυρές και θαυμαστές που η σιωπή να προσδίδει και να προδίδει την αξία τους.

Αυτή η μυσταγωγία φαίνεται πως έχει κάτι το υπερβατικό.

Ίσως κάτι από το άφταστο που χαρακτηρίζει την φαντασία.

Σίγουρα κάτι από το άφατο που χαρακτηρίζει το Θεϊκό.

…

Σιωπή

και

μια μυστική υπόκλιση

…

Μια άδηλη υπόκλιση σε όλους αυτούς που ζωντάνεψαν στην μνήμη την αίγλη και την αναζωογονητική ανάπαυση αυτών των στιγμών.

Μια υπόκλιση σαν αντί.δωρο σε αυτούς μας μίλησαν με τα χέρια και την πνοή τους.

Μια υπόκλιση σαν

Προσευχή

Ευχαριστήρια

Δόξα τω Θεώ