Ζωή με νόημα

Βρισκόμουν ενώπιον ενός τέτοιου ανθρώπου, ίσως και για πρώτη φορά στη ζωή μου. Η στιγμή αρκετά άβολη. Χαιρέτησα διστακτικά ψιθυρίζοντας ένα «καλησπέρα». Φρόντισε όμως σύντομα η ευγενική κοπελιά να με βγάλει από την δύσκολη θέση ζωγραφίζοντας στο πρόσωπο της ένα εγκάρδιο χαμόγελο.

Με αγωνία περίμενα να ακούσω την πρώτη λέξη, ή μάλλον να την δω. Η νεαρή κοπέλα ξεκίνησε να σχηματίζει λέξεις και φράσεις με τα χέρια και τα δάχτυλα της. Έπλαθε σχήματα και αντικείμενα. Ζωγράφιζε εικόνες και ανθρώπους μονάχα με δέκα εύθραυστα δαχτυλάκια.  Ξεδίπλωνε όλο της τον κόσμο κάνοντας τις κινήσεις ενός μαέστρου που ξέρει να παριστάνει πολύ καλά αυτό που σκέφτεται. Που ξέρει να ενορχηστρώνει άψογα, χέρια, χείλη, φρύδια και κάθε άλλο μυ του προσώπου.  

Η αναφερόμενη πρωταγωνίστρια, μια εκ γενετής  κωφή, που ξέρει να τραγουδάει με την ζωή της την μελωδία της ευτυχίας. Να ακούει και να αφουγκράζεται νοήματα  που επιτήδειοι ακούοντες αγνοούν.  Και πιστέψτε με, η ηρωίδα  της ιστορίας είναι ο κανόνας…

Κάνοντας με περιέργεια τα πρώτα μου βήματα στον χώρο της νοηματικής, γνώρισα αναπόφευκτα και αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους που δεν σταματούν ακόμα να με ενθουσιάζουν. Μόνο λίγα λεπτά στοιχειώδους επικοινωνίας μαζί τους και μου έδωσαν την σπίθα που με οδήγησε αδιόρατα στο να ανακαλύψω τον κόσμο τους.

Τα χέρια και οι κινήσεις τους είναι οι φράσεις και οι λέξεις τους. Οι κινήσεις του  προσώπου τους είναι η χροιά της φωνής τους. Κάθε κίνηση έχει ένταση, μορφασμό, δράση και παραστατικότητα.  Μια ισχυρή δόση θεατρικότητας. Μια κατάθεση ψυχής. Και όλα αυτά ενταγμένα μέσα στην ανάγκη τους να  σου μεταφέρουν και το παραμικρό νόημα που έχουν πλάσει μέσα στην φαντασία τους.

Σε κοιτούν στα μάτια και προσπαθούν να ρουφήξουν κάθε σου έκφραση, που φυλάσσει από πίσω της μια σκέψη . Μια γλώσσα ενσυναίσθησης. Ένα ενθουσιώδες παιχνίδι παντομίμας, χωρίς νικητή. Και σε πληροφορώ πως όσα εμπόδια και να παρουσιάζει η φαινομενικά «δυσβάσταχτη» καθημερινότητα τους, πάντα θα σκαρφιστούν τη λύση για να σου πουν αυτό που θέλουν. Μπορεί λίγο να σου φανούν απόμακροι, αστείοι ή και να νοιώσεις άβολα, αλλά μην διστάσεις να προσπαθήσεις να τους ακούσεις. Διασκεδάζουν την κάθε τους πρόταση.  Έχουν να σου εξιστορήσουν γεγονότα ίσως λίγο πιο μακριά από το πεδίο των ήχων, της μουσικής και των συναυλιών, όμως πολύ πιο κοντά στον χώρο των δικών τους εμπειριών και ονείρων.

Μια ακόμα τρανή επιβεβαίωση του « Cor ad cor loquitur », ( Η καρδιά μιλάει στην καρδιά ).

Γιατί αυτοί ξέρουν πως να νοηματίζουν τη ζωής τους. Κυριολεκτικά. Όχι μόνο με τα χέρια, αλλά κυρίως με την ψυχή τους. Με το χαμόγελο τους.

 Αναπροσαρμόζοντας το ρητό: « Ζεστά χέρια, ακόμα πιο ζεστή καρδιά…»

Στην αγαπημένη Λίτσα

που με έκανε να λατρέψω

τον κόσμο της νοηματικής

                                                                        Το αστέρι  : )