ένα χαμόγελο, χίλιες λέξεις

Αφοσιωμένη πάνω από το ξύλινο θρανίο της έγραφε επίμονα στο μικρό τετράδιο της ορθογραφίας. Σκάλιζε τα γράμματα με το κόκκινο μολύβι της προσεκτικά, απόλυτα αφοσιωμένη, σαν να κρεμόταν όλος ο κόσμος της από ένα γράμμα. Χτύπησε κουδούνι. Έκλεισε βιαστικά το τετράδιο, κούμπωσε την κασετίνα της, φόρτωσε την μεγάλη βαριά της τσάντα στους λεπτοκαμωμένους της ώμους και κίνησε βιαστικά για την έξοδο της αίθουσας. Μόλις είχε τελειώσει το σχολείο και όλοι οι μικροί μαθητές της τρίτης δημοτικού περνούσαν με βιασύνη την κεντρική καγκελόπορτα του σχολείου. Η μικρή στριμώχτηκε στο πλήθος και με γοργό βήμα βρέθηκε έξω. Προχώρησε μέχρι το κοντινό πεζοδρόμιο και χαμογέλασε στην τροχονόμο καθώς την περνούσε απέναντι. Χαιρέτησε και τις τελευταίες της συμμαθήτριες και απομακρύνθηκε βιαστικά προς τον κεντρικό δρόμο. Η μέρα ηλιόλουστη, προκλητικά ζεστή.

Προχωρούσε με βήμα ταχύ, με μια παιδική σβελτάδα, με μια κοριτσίστικη τσαχπινιά. Διέκρινες μια φινέτσα σε όλο της το στυλ. Περπάτησε αρκετά μέτρα και βρέθηκε στην πλησιέστερη στάση λεωφορείου. Σταμάτησε. Πήρε μια ανάσα και κοίταξε το ροζ ρολόι της. Σε λίγο έφτασε το κατάμεστο λεωφορείο. Δεν δίστασε. Περίμενε λίγο να ανοίξουν οι πόρτες και γλίστρησε αθόρυβα μέσα στο μεγάλο όχημα. Κοίταξε δεξιά – αριστερά. Παρατήρησε ότι δεν είχε θέση παρά μόνο ένα πλαστικό ύψωμα του λεωφορείου που ήταν περιφραγμένο από κάτι κίτρινα κάγκελα για να μην ανεβαίνει ο κόσμος. Η μικρή δεν το σκέφτηκε και πολύ. Έδωσε ένα σάλτο και την επόμενη στιγμή βρισκόταν πάνω στον μικρό γκρι, πλαστικό λόφο. Κοίταξε γύρω της σαν να είχε κατακτήσει κάποια απάτητη κορυφή. Ξεφύσησε ακόμα μια φορά καθώς η ζέστη πλέον άρχισε να δυναμώνει. Οι επιβάτες μέσα στο αστικό υπερβολικοί. Η ήλιος ακτινοβολούσε ενοχλητικά στα μάτια της μικρής, αλλά συγχρόνως τόνιζε διακριτικά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.

Ήταν έγχρωμη και κατευθείαν καταλάβαινες ότι είναι από το εξωτερικό. Τα ματάκια της αστραφτερά, ειλικρινή, τα δάχτυλά της λεπτοκαμωμένα, τα χείλη της ζωηρά και τα μαλλιά της πολλά μικρά πλεξουδάκια που κατέληγαν σε ένα περίτεχνο αυτοσχέδιο κότσο. Η παρουσία της κέντρισε την προσοχή των πλησιέστερων. Όμως η μικρή ωθούμενη από την αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό της άνοιξε την τσάντα της. Πλέον η ζέστη την είχε νικήσει. Έβαλε το χέρι της στην τσάντα λοιπόν και έβγαλε δύο φακέλους πολύχρωμους και άρχισε να τούς κουνάει σαν βεντάλια στο πρόσωπο της. Μια παιδική εφεύρεση που απέπνεε θαυμασμό και γέλιο.

Εκεί είναι που την αντίκρυσα και εγώ για πρώτη φορά. Στεκόμουν από πίσω της αθόρυβα. Παρατηρούσα με περιέργεια την κάθε της κίνηση. Περιπλανώμενος, πλέον, κατάσκοπος των μικρών αυτών ηρώων. Με το που είδα την πρωτότυπη κίνηση της γέλασα λίγο από μέσα μου και περίμενα να αντικρύσω το μικρό κοριτσάκι κατάματα. Ήθελα να δω το πρόσωπο της. Φαίνεται πως η τύχη μου έκανε για ακόμη μια φορά το χατίρι και καθώς ανέμιζε τα μαλλιά της γύρισε και με κοίταξε μέσα στα μάτια. Την περίμενα αυτήν την στιγμή και χωρίς να χάσω ούτε δευτερόλεπτο της χαμογέλασα με το καλύτερο μου χαμόγελο. Εκείνη αιφνιδιάστηκε  λίγο, κοκκίνησε, όμως αμέσως ντροπαλά μου το ανταπέδωσε.  Χαμογέλασε. Θεέ μου, τι μπορεί να κάνει ένα μικρό παιδάκι σηκώνοντας και μόνο ελάχιστα τις δύο άκρες των χειλιών του. Πραγματικά ένα χαμόγελο χίλιες λέξεις. Ένα χαμόγελο άηχο και όμως τόσο ομιλητικό. Με τα μικρά δοντάκια να ξεπροβάλουν κάτω από τα χείλη, έλεγες πως όλη η παιδική χαρά και τσαχπινιά κρύβεται κάπου εκεί μέσα.

Κράτησε όμως λίγο. Η μικρή πάτησε το stop και στην επόμενη στάση κατέβηκε. Θα πήγε μάλλον στο σπίτι της, θα  την περίμενε η μητέρα της. Ίσως να έπρεπε να διαβάσει τα μαθήματα της. Ίσως και να έτρωγε μόνη της. Ίσως και κάθε μέρα να έκανε αυτήν την διαδρομή. Ίσως και να με έχει ξεχάσει ήδη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μου χάρισε μια εικόνα που ποτέ δεν  θα ξεχάσω, ένα χαμόγελο που δεν ξαναβρώ εύκολα, λίγη παιδικότητα που ήταν αρκετή για να λησμονήσω την δικιά μου…

Σε ευχαριστώ άγνωστη μικρή ηρωίδα 

(αυτό δεν είναι ένα συγκινητικό παραμύθι,

                                                                                         αλλά μια μικρή αληθινή ιστορία)