#storyofmylife

Κατεβαίνω με γοργό βήμα την Αριστοτέλους. Ο κόσμος που κατευθυνόταν προς την ίδια κατεύθυνση με εμένα, χιλιάδες. Το μεγάλο event των Χριστουγέννων ξεκινούσε σε λίγα λεπτά. Mυριάδες νέων είχαν συγκεντρωθεί μπροστά από το τεράστιο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και αναμέναν όλοι να ανάψουν τα αμέτρητα λαμπάκια του, μα κυρίως να εμφανιστεί αυτός ο πολυ-φημισμένος τραγουδιστής. Η αγωνία τεταμένη. Τα χνώτα από το κρύο διαγράφονταν σαν μικρά σύννεφα στον αέρα. Ένα στριμωγμένο πλήθος από θαυμαστές ήταν σχεδόν αγκαλιασμένο στην κεντρικότερη πλατεία της Θεσσαλονίκης.

Ξαφνικά ανοίγουν τα φώτα της σκηνής. Να τώρα θα βγει όπου να ΄ναι. Όλοι κρατούν την ανάσα τους. Όμως μάλλον στην πιο δυσμενή θέση ήμουν εγώ. Βρισκόμουν σχεδόν στις τελευταίες σειρές ανθρώπων. Η πιθανότητα μου να δω την θέα, μηδαμινή. Έτσι λοιπόν κάνω ένα σάλτο και βρίσκομαι αμέσως στους ώμους του κολλητού μου. Γεμάτος ενθουσιασμό είμαι έτοιμος να συναντήσω το εξ ίσου συναρπασμένο ακροατήριο με τα χέρια και τα χαμόγελα υψωμένα. Σηκώνω λίγο την πλάτη μου και βλέπω το θέαμα. Αυτό το θέαμα…

Το χαμόγελο μου έπεσε απότομα. Τρόμαξε μάλλον.

 Ακριβώς μπροστά μου ξεχυνόταν μια φωτεινή θάλασσα από κινητά… Όλοι είχαν τα χέρια υψωμένα, όμως όχι για να ζητωκραυγάσουν, όχι για να επευφημήσουν, όχι για να αγκαλιαστούν αλλά να  στηρίξουν απλά τα κινητά τους. Μόνο αυτό. Σαν νικητήριο έπαθλο. Εκείνη την στιγμή δεν είχε τίποτα περισσότερο αξία από το να απαθανατίσουν την στιγμή. Χιλιάδες χρωματισμένες οθόνες στα χρώματα της σκηνής, έπρεπε να μαγνητοσκοπήσουν την επερχόμενη μεγαλειώδη είσοδο, να δηλώσουν το παρόν με το καθιερωμένο story τους.

 Στεναχωρήθηκα. Πραγματικά προβληματίστηκα. Κατέβηκα αμέσως από τους ώμους του φίλου μου και άρχισα να βαδίζω σκυφτός προς την κοντινή στάση. Σκεφτόμουν..

Είναι κρίμα. Τόσο κρίμα…

Τόσοι χιλιάδες φοιτητών και νέων να μην ζούμε ουσιαστικά την κάθε στιγμή. Να απέχουμε τόσο πολύ από την πραγματική ψυχ-αγωγία. Να νοιώθουμε τόσο απεγνωσμένα την ανάγκη να φαινόμαστε χαρούμενοι. Να φαινόμαστε δραστήριοι. Να φαινόμαστε ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ιδανικοί. Να φαινόμαστε…

Είναι τόσο στενάχωρο να δίνεις αναφορά στους «ακόλουθους», πριν δώσεις πραγματικά αναφορά στους ακόλουθους που είναι δίπλα σου. Κολλητά σου. Να πρέπει να δεις όλη την συναυλία, όλο το πάρτι, όλη την έκπληξη στον φίλο σου μέσα από εκείνο το  στενό(α)χωρο τζαμάκι. Να πρέπει αποθηκεύσεις το βίντεο και την φωτογραφία στο insta πριν το αποθηκεύσεις πραγματικά στην συναισθηματική σου μνήμη, στην καρδιά σου.

Και αφήνουμε τις πολύτιμες στιγμές να χαθούν σαν κομμένοι χαρταετοί, σαν χρωματιστό μπαλόνι που γλίστρησε  από το χέρι ενός μικρού ανυποψίαστου παιδιού. Και ξεχνάμε να χαρούμε, να χαμογελάσουμε στον φίλο δίπλα μας πριν χαμογελάσουμε στο live με τα πολλά views, τις αντιδράσεις και τα καταιγιστικά comments.

Σε ένα τόσο πρόσκαιρο  Instagram  που προδίδει από μόνο του την λειτουργία του, insta-nt (στιγμή). Δεν λέγεται «infinity» γιατί ακριβώς, σου κλέβει ύπουλα τις πιο ουσιώδεις στιγμές που έχεις. Γίνεσαι ένας ακόμα  σύντροφος του Οδυσσέα που ξεγελιέται από τον ελκυστικό λωτό των λωτοφάγων.

Και σου λέω αλήθεια, κανένα screenshot δεν θα σου διαφυλάξει για πάντα την πραγματική αίσθηση που είχες εκείνη την στιγμή όταν ήσουν ευτυχισμένος. Κανένα story κανένα live, κανένα post. Όλα είναι απλά εικόνες. Λίγα Pixel. Και εσύ σκέφτεσαι ότι θα τα βλέπεις στο μέλλον και θα αναπολείς εκείνες τις στιγμές και τα συναισθήματα, μα δεν θα έχεις τίποτα να θυμάσαι, η μνήμη σου θα είναι γεμάτη από stories και άδεια από αληθινές ιστορίες. Όσα hashtag και να κάνεις, όσα #storyofmylife να αναρτήσεις δεν μπορείς να επιστρέψεις σε εκείνη την στιγμή με εκείνα τα συναισθήματα. Η ιστορία της ζωής σου θα είναι λίγο ακόμα πιο κενή κάθε φορά. Κανένα άλμπουμ δεν έχει υπερφυσικές δυνατότητες χρονο-μηχανής. Με συγχωρείς.

Γι΄ αυτό την επόμενη φορά που νοιώθεις μια μεγάλή στιγμή να έρχεται, κράτα το κινητό στην τσέπη «τυφλό»,  και άνοιξε τα μάτια σου. Δες γύρω σου. Nα είσαι σίγουρος πως δεν θα χορταίνεις να απολαμβάνεις κάθε σπίθα ενθουσιασμού και ζωντάνιας. Θα καταλάβεις πόσο πραγματικά ελεύθερος θα είσαι. Πόσο ουσιαστικά θα είσαι ευτυχισμένος. Πραγματικός instagrammer που ξέρει να βιώνει το κάθε του δευτερόλεπτο αιχμαλωτίζοντας την κάθε εικόνα με τα μάτια και την καρδιά του. Kαι έτσι στο τέλος θα έχεις να αφηγείσαι την πραγματική ιστορία της ζωής σου έξω από τις μπάρες του #.

#carpediem