Έρως πλασμένος για αιωνιότητα
Αισθάνεται κανείς τόσο έντονα την δίψα. Αυτό το αίσθημα που τρέφει και φουντώνει ο πυρίμορφος έρωτας. Την δίψα για εκείνη την υπέρτατη ευτυχία που πλάθει με την φαντασία του ο καθένας. Που την έχει πλάσει ίσως με υψιπετείς προσδοκίες και αβάσιμα δεδομένα. Και κινεί γοργά και ενίοτε παράφορα για να βιώσει μέσα στην ύπαρξη του αυτό που η ιδεατή προσδοκία του έχει υποσχεθεί. Και το κυνηγάει με όλη του την ύπαρξη, απεγνωσμένα, ψαχουλεύοντας ακόμα και στα χαρτονομίσματα, την καταξίωση και την υστεροφημία . Εκεί όμως που σχεδόν πάντα καταλήγει είναι αυτός ο έρωτας με τον άλλο. Τον άλλο του οποίου ακόμα ίσως να μην έχει συναντήσει το πρόσωπό του. Μα τρέχει, βιάζεται να αντλήσει από αυτόν, έστω και μέσα από την επερχόμενη οδύνη, την ηδονή. Ανεβαίνει την κορυφή για να γευτεί την κορύφωση. Πράγματι, ναι, φτάνει, την κατακτά και για λίγο θωρεί αυτή την τόσο έντονη και ζωντανή γλύκα και τέρψη. Μα, σαν σταθεί εκεί και ο άνεμος φυσήξει μερικά σύννεφα του ενθουσιασμού κοιτά και βλέπει πως η κ
